แบ็คแพ็คจีนใต้ ไปไกลถึงแชงกีล่า ตอน 2

..................................................................
ตื่นเช้ามา เราเดินไปหาอะไรทานในซอยเดิม ที่เราไปมามะคืน เจอกับ 


สั่งแบบนี้มาให้พวกพ่อทาน ส่วนเราสั่งเกี๊ยวน้ำค่ะ 


ทานอาหารเสร็จ กลับเข้าโรงแรมไปเอากระเป๋า แล้วไปสถานีรถบัสเลยค่ะ

ต่อนะคะ ขอโทษด้วยค่ะทีขาดตอน 

มาถึง สถานี้รถบัสที่จิ่งหง ก่อนเวลา ตั้งครึ่งชั่วโมงแน่ะ มานึกๆดูอีกที เอ๋ มะวานตอนซื้อตั๋วเราไม่ได้บอกเค้าว่าเอารถนอนแล้วไปต้าหลี่ 14ชม ถ้านั่งไป ง่อยกินแน่ๆเลย ในตั๋วไม่เห็นจะมีบอกเลยว่ารถอะไร ก็ตัดสินใจเดินไปถามร้านสะดวกซื้อใกล้ๆที่นั่ง เค้าบอกว่า หว้อชื่อ ก็แปลว่า นอนได้มีเตียง เฮ่อ โล่งอก นึกว่าจะพาพวกคุณลุงคุณน้ามาตกระกำลำบากกันอีกแล้ว ตั้งแต่แพลนรวม ก็ทำให้ใจไม่ดีอยู่นิดๆล่ะ

ซักพัก พ่อก็บอกว่า ให้ลองเดินไปภามพนักงานซิ ว่ารถมารึยัง ไอเราก็มองดูในตั๋วว่าว่าเวลารถออก มัน 10:00 ตรงนี่นา รถจะมาแล้วเหรอ เราก็บอกพ่อไปว่านี่ ป้ายทะเบียนรถ 云J12680 ยังไม่เห็นมี แล้วพ่อก็เดินไปดูอีกด้านนึง ปรากฏว่ารถมารอแล้ว แต่อยู่อีกด้านนึง ซึ่งที่เราไปถามส่วนใหญ่จะเป็นรถทีเดินทางระยะใกล้เป็นรถนั่ง ส่วนรถนอน เข้าใจว่าจอดอีกด้านนึง 

เดินไปถามคุณลุงขับรถ เข้าไปได้ยัง เค้าบอกว่ามาได้เลย พวกเราก็รีบไปเก็บเป้ของเรามาขึ้นเครื่อง เอ้ย ขึ้นรถ 

มันเป็นรถนอนจริงๆค่ะ ครั้งแรกที่จะได้นอนรถนอนของจีน 

ปรากฏว่าคนนอนอยู่บนรถบางส่วนแล้วค่ะ ไวมาก

ในตั๋วนะคะ เป็น 景洪-下关(เซี๊ยะกว่าน = เข้าใจว่าเป็นต้าหลี่ใหม่นะคะ)  ต้าหลี่ คือตัวนี้ ค่ะ = 大理 

ทุกคนที่จะไปเมืองเก่าต้าหลี่ตอนไปลงเซี้ยะกว่านก่อนนะคะ แต่ตอนซื้อตั๋วก็บอกว่า ต้าหลี่น่ะล่ะค่ะ 

ที่พักจองไว้ใกล้ตัวเมืองเก่าเลย จะได้เดินไปง่ายๆค่ะ

ส่วนเลขเตียงนะคะ ดูที่หัวเตียงได้เลยค่ะ บางเตียงก็เลือนๆไปแล้วนะคะ ลองนับเอา มันจะจากซ้ายไปขวาค่ะ แล้วจากหน้ารถไปหลังรถ หรือไม่ก็ถามหนุ่มๆสาวๆบนรถค่ะ เดี๋ยวเค้าชี้ให้เอง 

ระหว่างทางรถมาจอดทานข้าวค่ะ แต่เลยเวลาทานไปนานแล้วเหมือนกัน น่าจะซักบ่ายสองบ่ายสามมั้งคะ 

ตอนนี้ เหมือนเป็นจุดเปลี่ยนในชีวิตของ จขกท เลยค่ะ แต่ไหนแต่ไรมา เลือกได้จะไม่เข้าห้องน้ำสาธารณะที่จีนอะนะคะ เลี่ยงได้คือเลี่ยงค่ะ 
เพราะอะไรเหรอคะ
1 มันสกปรกมาก เนื่องจากเค้าไม่ใช้สายฉีดกันเลย อีกอยากที่นั่งยองมันคงใหญ่มาก เลยกะกันไม่ถูกรึเปล่า เพราะทุกที่เห็นเรี่ยราดกัน ทั้งๆที่มันเป็นห้องน้ำแล้วโถสุขภัณฑ์ก็อยู่ตรงนั้นแล้วอะ .... ถ้าให้เล่าระเอียดยิบกลัวจะทานข้าวไม่ลงกันค่ะ หากใครกาลังทานข้าวไปด้วย อ่านรีวิวนี้ไปด้วย ขอสุมาอภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ  (ภาษาเหนือ ฮ่าๆๆ ) 
2 มันไม่มีประตูค่ะ
3 บางที่ ไม่มีฉากกั้นค่ะ เอาแบบว่า คุณเข้าไปนั่งสนทนากันระหว่างทำธุระส่วนตัวได้ค่ะ ไม่เสียเวลา 
ที่ว่าจุดเปลี่ยนคืออะไรเหรอคะ มันคือจุดจำเป็นต้องเปลี่ยนใจค่ะ 
ปวดท้องมาก แบบไม่ไหวแล้ว เดินทาง 14ชม ไม่เข้าตอนนี้จะเข้าตอนไหนใช้ปะคะ 
ณ จุดๆนั้น เรียกได้ว่า Point of No return เลยค่ะ วิ่งไปขอทิชชู่กะขวดน้ำพ่อ ตรงดิ่งไปห้องน้ำสาธารณะตรงนั้นเลยค่ะ 


เอิ่มม ข้างๆ เป็นเล้าหมูค่ะ อ้วนท้วนสมบูรณ์กันดีเดียว




.................. เงิบกันปะคะ  

คิดอยู่นาน ว่าจะเอารูปส้วมสาธารณะ ระหว่างทาง ในจีน ลงดีหรือไม่ จริงๆมันควรจะเอาลงนะคะ แท็กต่อกันไปให้ถึงรัฐบาลจีนเลยจะได้ยาเยียวยาส้วมเค้าบ้างอะไรบ้าง เผื่อนักท่องเที่ยวอย่างเราๆจะได้ไม่อึไปอ้วกไปอะค่ะ 



ตอนแรกเข้าไปเลือกไม่ถูกเลยจะเอาช่องไหนดี คือคนเดินเข้ามายังไงมันก็เห็นหมดอะ แล้วร่องตรงนั้นไม่ได้ทำให้ลาดเอียงนะคะ มันเลยมีการทับยอดกันเหมือนที่ พี่โน๊ตอุดมพูดเลยค่ะ ไอเรามาถึงบางอ้อก็จุดๆนี้เลยค่ะ สงสัย รางตรงนั้นเชื่อมต่อไปกับที่เล้าหมูด้วยสิ สันณิฐาน 

ขำๆนะคะ มันคือเรื่องจริงที่อยากตีแผ่ค่ะ ทริปนี้มันสนุกเพราะความลำบากแบบเนี้ยอะค่ะ บอกได้เต็มปากแล้วค่ะว่ามาถึงเมืองจีนแล้ว เย้

ปล. กลับเข้าไปถ่ายรูป ตอนที่คนออกมากันหมดแล้ว เข้าไปอยู่ได้ไม่เกิน1 นาทีค่ะ ใครทำลายสถิติ ฉี่ละอยู่ได้นานที่สุดนะคะ มาเอาน้องหมูไปเป็นรางวัลเลยค่ะ (จขกท ใช้ทิชชู่ปิดทั้งหน้าเลยค่ะ อาย เราก็ไม่เห็นใคร ใครก็ไม่เห็นเรา แล้วใครก็ไม่รู้ว่าเราเป็นคนไทยด้วย อิอิ)

มาถึงต้าหลีซักที เย้ ง่อยกินกันเลยทีเดียวค่ะ มาถึงประมาณ ตี 1กว่าๆ ค่ะ รถจอดปุ๊บ ก็เห็นแท็กซี่รออยู่บ้างสองสามคันค่ะ 

ก็ถามเค้าว่า ไป โรงแรมนี้ เท่าไหร่ เราบอกว่าโรงแรมอยู่ใกล้ๆ ต้าหลี่กู่เฉิง(เมืองเก่า) เค้าอนุญาตให้เรา6คนนั่งอัดกันเป็นปลากระป๋องในแท็กซี่ได้ค่ะ แต่คิดค่ารถ 80 ตอนแรกก็ต่อๆ ให้ลดลง เค้าบอกว่าไม่ได้แล้ว ไอเราก็โอเคค่ะ เพราะเมื่อวานสอบถามทางโรงแรมบอกว่าจะตกคันละ 50 

ก็ไปกันเล้ยยยย 
อ้อ ใบจองที่ปรินท์จากโรงแรมเป็นภาษาอังกฤษล้วนนะคะ ดีมากๆเลยบอกว่าโรงแรมอยู่ทางไหน แต่งานเข้าค่ะ ชื่อโรงแรมเป็นภาษาอังกฤษ แท็กซี่ก็อ่านภาษาอังกฤษไม่ออก ไม่รู้จักชื่อนี้ 

ก็เลยต้องแปลไดเรคชั่นให้เค้าฟังค่ะ 
โรงแรมชื่อ Jade Roo International Guesthouse

ให้แท็กซี่โทรหาก็ไม่มีคนรับ ตายล่ะงานเข้ารอบสอง บอกคุณแท็กซี่ให้ขับไปก่อนค่ะ 
ในที่สุดก็เจอ เราเดินเข้าไปด้านในโรงแรม แท็กซี่ก็อยู่ด้านนอกโทรเข้ามา เราคงตะโกนเสียงดัง Hello Hello แต่มองไม่เห็นใคร แต่มุมนึง มีคนนั่งอยู่ซัก 5-6 คนค่ะ หนึ่งในนั้นเป็นพนักงาน โรงแรมค่ะ กาลังทำอะไรกันอยู่ทราบมั้ยคะ เล่นไพ่นกกระจอกกับนักท่องเที่ยวค่ะ 

เราโกรธควันออกหูเลยค่ะ เราพยายามจะถาม ทำไมยูทำแบบนี้ ได้ยินรึเปล่า เราตะโกนเรียกคนอยู่ แต่ไม่มีใครขานกลับมาต่าหม่าเจี้ยง (นั่งเล่นไพ่นกกระจอก) เค้าไม่ตอบ แล้วส่งกุญแจห้องมาให้ เราก็เข้าห้องดีกว่าเห็นคุณลุงคุณน้าอารมณ์ดีกันอยู่ เราก็เปลี่ยนอารมณ์เลยค่ะ แต่ จะไปรีวิวTripadvisor ทีหลังแทน ฮ่าๆๆๆ


แต่ห้องก็โอเคนะคะ คุ้มมากกับคิดเป็นเงินไทยคนละ 175 บาท 

วันนี้แพลนของเราคือ ไปเดินเล่นเมืองเก่าต้าหลี่แล้วก็เช่าจักรยานปั่นรอบเมืองโบราณต้าหลี่ค่ะ

เราเอากระเป้ลงมาฝากไว้ที่เค้าเตอร์ค่ะ เพราะตอนเย็นจะต้องออกเดินทางไปแชงกรีล่ากันต่อ

เนื่องจากทริปนี้ ทุกคนทำงานค้าขายกันหมด เวลาจึงเร่งรัด บีบมากๆค่ะ แต่คุ้มค่าแน่นอน รอชมกันต่อนะคะ (เดี๋ยวมาค่ะ)

ติดต่อซื้อตั๋วรถไปแชงกรีล่าที่โรงแรมได้เลยค่ะ เค้าก็บวกเพิ่มนิดหน่อยนะคะแต่ดีตรงที่ขึ้นรถที่นี่เลย เค้าพาไปส่งขึ้นรถบัสใหญ่อีกทีค่ะ  เลือกซื้อตั๋วเป็น sleeper bus รถออก5โมงเย็นค่ะ ไปถึงประมาณตี 1-2 อีกแล้ว

หลังจากนั้นเดินไปเมืองเก่า หาอาหารเช้าเบาๆทานกันค่า

วิว สองข้างทาง

ประตูเมืองเก่า ที่เราจะเข้าไปเป็นประตูตะวันตกค่ะ( ซีเหมิน ) ต้องข้ามถนนไปอีกฝั่ง 

ทางเข้าประตูเมืองค่ะ มีการก่อสร้างนิดหน่อย

เราเดินไปร้านจักรยานกันก่อนเลยค่ะ ว่าจะหาเช่าจักรยานซักครึ่งวัน เที่ยวบริเวณรอบ ๆ ส่วนช่วงบ่ายจะ เดินเล่นย่านกู่เฉิงรอเวลาขึ้นรถเนี่ยแหล่ะค่ะ 

ไปได้จักรยานที่ร้านเจ้คนนี้ค่า ต่อราคาเหลือ 10หยวน/คัน บอกว่าครึ่งวัน ซักเที่ยงจะเอามาคืนค่ะ

แล้วก็กลายเป็นแก๊งจักรยานกันไปเล้ยยย ฮ่าๆๆๆ

ตอนแรกไอเรานึกว่าจะได้เสือภูเขา ที่ไหนได้ ได้จักรยานอาม่ามาซะนี่ แต่ไม่เป็นปัญหาค่ะ อ้อ ในกลุ่มเรานะคะ ลุงหยัดและน้าอ้อมชอบปั่นจักรยานมากค่ะ น้าอ้อมปั่นจักรยานไปทำงาน เกือบทุกวัน ร่างกายแข็งแรงดีค่ะ สุดยอดๆ

แล้วก็ไปหาร้านอาหารทานกันเบาๆในย่านเมืองเก่า 
 ได้เป็นโจ้ก กับ ไข่ต้มใบชาค่ะ คนจีนชอบต้มใข่ในน้ำชาค่ะรสชาติก็อร่อยดีค่ะ 

ทานเสร็จเริ่มลุยกันเลยค่ะ

คุณยาย เค้ากาลังจาถ่ายรูปก๊าน น่าจะหันหน้ามานิดนึงนะ 

อ้อ ซาลาเปาลูกเล็กๆไส้หมู เรียกว่า เฉี่ยวหลงเปา ค่ะ อร่อยดี มีให้ทานทุกเมืองเลยค่ะ 

แพลนแรกจะไปดู 3เจดีย์ แลนด์มาร์คของต้าหลี่ค่ะ แต่ไม่ได้แพลนว่าจะเข้าไปข้างในกันนะคะ กลัวไม่ทันเวลาและค่าเข้าแพงมากด้วย เค้าจัดให้เป็นสถานที่ AAAAA (5A) ค่ะ แปลว่า สถานที่เที่ยวมีคุณภาพ สวยงามอะไรทำนองนี้ค่ะ 

เคยได้ยินกระทู้นึงเค้าบอกว่า แต่ก่อนค่าเข้าก็ไม่ได้แพงขนาดนี้นะคะ แต่ช่วงหลังมาไม่รู้รัฐบาลนึกยังไงปรับค่าเข้าชมขึ้นแพงมากค่ะ เป็น 120 หยวน เนี่ยแหล่ะค่ะ คูณ5 เข้าไปเป็นเงินบาทค่ะ 

ก็เลยขับรถเที่ยว เอ้ย ปั่นจักรยานเที่ยวแถวๆ รอบนอกประตูแล้วก็หามุมถ่ายรูปที่เห็นเจดีย์เด่นชัดแบบนี้ไง 

อีกซักรูปค่ะ



เดินซื้อของที่ระลึกแถวๆ วัดแล้วก็กลับเข้าไปเดินเล่นในเมืองเก่ากันค่ะ

ผลไม้เยอะน่าทานมากค่ะ 

ลูกหม่อนน่ากินมาก อร่อยมากด้วยค่ะ 



บรรยากาศเมืองเก่าค่ะ จะว่าไปเมืองนี้เหมือนจะถูกฟื้นฟูขึ้นใหม่นะคะ เพราะดูไม่เก่ามากแล้วก็บรรกาศคล้ายๆกลายเป็นอะไรที่ทันสมัยขึ้นไปซะแล้ว

มีของขายทุกร้านคล้ายๆเป็น shop ๆ ไป เสื้อผ้า กระเป๋าแฮนด์เมด


อิอิ


ใกล้เที่ยงแล้วค่ะ หิวอีกแล้ว ปั่นมาเจอย่านอาหารเข้าแล้วสิ

เลือกเลยค่ะ สดๆ เป็นๆ เดี๋ยวเค้าเอาไปทำอาหารให้ แต่เราไม่ได้แวะทานนะคะ ขอปั่นดูให้รอบๆก่อนค่ะเดี๋ยวคืนจักรยานแล้วค่อยมาเดินดูได้

ซาลาเปา อุ่นๆร้อนๆ ไส้แน่นๆนะคะ หยวนเดียวเอง 

อยากซื้ออะไรที่ไหน ก็แวะจอดไป อิอิ

เราเดินจูงจักรยานไป เดินทานไปจนอิ่มเลยค่ะ มื้อนี้ก็ จ่ายใครจ่ายมัน ประหยัดไปมื้อนึงค่า

พอใกล้ๆบ่ายโมงก็เอาจักรยานไปคืน เวลาเหลือเยอะ พวกเราเลยตัดสินใจจะเหมารถเที่ยวชมสถานที่อื่นๆบริเวณนี้อีกค่ะ

ก็ได้เป็นกึ่งตุ๊กๆ สกายแลปเนี่ยแหล่ะค่ะ เปิดราคาที่ 80หยวน ต่อ ได้ 70 ไป6 คนเลย 

ถามเค้าว่าพาไปไหนบ้าง ก็ยื่นแผนที่ให้ดู บอกว่าไปที่ๆสนุกๆนะ เค้าก็ชี้ๆ อยู่ 3จุด มีทะเลสาบเอ๋อไห่ ด้วยเราก็ตกลงตามนี้ค่ะ แล้วบอกให้มาส่งที่โรงแรมตอนขากลับด้วยประมาณ 4 โมงเย็น เพราะขึ้นรถไปแชงกรีล่าตอน 5โมงเย็น


ที่แรกที่ไปเป็นที่นี่ค่ะ พวกเรามองดูจากด้านนอก เอ มันคล้ายๆกับย่านเมืองโบราณต้าหลี่เลย เอ หรือนี่จะเป็นunseen อีกที่นึง ไม่เห็นใครรีวิวอะไรเลย ในหัวไม่มีข้อมูลกับสถานที่นี้เลยค่ะ เดินเข้าไป โอะ ค่าเข้าคนละ 60 หยวน ไหนๆก็มาถึงนี่กันละ เข้ามาชมเลยดีกว่า 

ตอนแรกก็จะมีไกด์ท้องถิ่นที่นี่เดินตามมาบรรยายไปด้วย เราบอกว่า ขอเดินใช้เวลาเอง เค้าบอกว่าเด๊่ยวพาไปดูการแสดง แล้วจะส่งไปชิมชาก่อนหลังจากนั้นเธอก็ตามสบาย พวกเราก็ โอเคๆ 

ดูโชว์ได้ไม่ถึง5 นาทีออกมา ชืมชาที่ชั้น2ตามที่ไกด์แนะนำ 

ก็พอจะเดาออกอะว่า ว่า ส่งมาขายชา
ได้ขายด้วยนะ เอ้อ ไม่เสียเวลาโน้มน้าว ฮ่าๆๆ ลุงหยัดชอบดื่มชามาก ซื้อที่นี่เลย 3 กป 100 หยวน เค้าบอกว่า ซื้อที่ดอยไหนไม่รู้กระปุก 250 บาท แพงกว่าตั้งเยอะ ชาที่นี่เป็นชาผู่เอ๋อ ตามข้อมูลที่หามาเค้าบอกว่า เป็นชาที่มีชื่อเสียงยิ่งกว่าชาอู่หลงซะอีก เจ้าหน้าที่ก็อธิบายศัพท์คุณพร้อม ไอเราก็ฟังรู้เรื่องมั่งไม่รู้เรื่องมั่ง ฮ่าๆแต่ ก็พอเข้าใจว่าดื่มแล้วมันดีอะนะ 

พอดื่มเสร็จออกไปเดินแถวนั้น เดินไปได้ไม่ถึง 30 เมตร เจออะไรรู้มั้ยคะ 

ทางตัน

โอ้พระเจ้า เอาเงิน 60 หยวนของพวกเราคืนมาน้าาาาาา 

เหมือนมีกรุ๊ปทัวร์คนไทยพามาด้วยค่ะ ได้ยินไกด์ไทยพูดอยู่ อยากบอกให้ทุกคนที่อ่าน อย่าไปนะคะที่นี่ มันไม่มีอะไรเลย 
พวกเราก็เดินขำกันออกมา แอบเซงนิดๆ 60x6คน =ค่าข้าว 360 หยวน 2มื้อได้เลย 

เดินออกมาที่รถ บอกคนขับไปที่ต่อไปเลย ที่เป็นทะเลสาบเอ๋อไห่ช่ายมะ บอกเลยว่า ไม่นั่งเรือไม่จ่ายค่าบัตร จะไปเดินเล่นถ่ายรูปเฉยๆ เค้าบอกโอเคๆ 
แล้วเค้าก็บอกว่า เดี๋ยวมาขอไปเติมน้ำใส่กระติกก่อน พวกคุณลุงก็พูดแซวกัน นั่นๆ ไปเอาค่าน้ำหล่ะสิ ฮ่าๆๆๆ

ที่ต่อไปที่นี่ค่ะ 
เราได้ไปเห็นทะเลสาบเอ๋อไห่อีกมุมนึง ถึงแม่จะไม่ได้นั่งเรือชม แต่แค่เดินเลียบทะเลสาบก็ได้บรรยากาศดีไปอีกแบบค่ะ 


จากนั้น 5 โมงเย็น พวกเราก็ขึ้นรถของโรงแรม เค้าก็ไปส่งขึ้นรถบัสใหญ่ที่จะไปแชงกรีล่าอีกทีค่ะ 



บ๊ายบายต้าหลี