แบ็คแพ็คจีนใต้ ไปไกลถึงแชงกีล่า ตอน 6

มาถึงคุนหมิงตอนเช้า สว่างแล้วค่ะ แต่แอบๆง่วงอยู่ อิอิ พวกเราก็รีบๆ เดินออกไปจากชานชลาแล้ว ก็ออกมานอกอาคารสถานีรถไฟค่ะ โอ้โห คุนหมิง 
มันได้อีกฟีลนึงเลยค่ะ คล้ายๆกับเมืองที่ทุกคนต้องรีบร้อนกันแต่เช้า ผู้คนขวักไขว่ รถราการก่อสร้างเยอะค่ะ 

เรามาแวะร้านหนังสือร้านนึงก่อน เพื่อหาซื้อแผนที่คุนหมิง เป็นผู้นำที่ดีมากค่ะ สำหรับคุนหมิงก็ยังไม่ได้จองโรงแรมแถมข้อมูลยอมรับค่ะยังไม่แน่นพอจริงๆ เพราะมัวแต่ไปเก็บข้อมูลด่านแรกๆ จะมาตายเอาตอนจบมั้ยเนี่ยเรา ได้แผนที่คุนหมิงมาแล้ว แต่... อืม กลับด้าน ไปๆมาๆ อยู่พักนึง ถามคนที่ร้านขายหนังสือด้วย โอเค ข้อมูลที่เราเตรียมมาคือ มาคุนหมิง ต้องไปเหยียบให้ได้ คือ เขาซีซาน(西山）และสวนหิน(Stone forest)
สรุปแพลน ณ เดี่ยวนี้คือ หาโรงแรมย่านใจกลางเมือง แล้วไปเที่ยวเขาซีซาน ส่วนพรุ่งนี้ไปสวนหิน แล้วตอนเย็นนั่งรถไปสิบสองปันนา 

ก่อนอื่นหาอะไรทานรองท้องก่อนค่ะ ไม่แน่ใจว่าจะได้ที่พักแบบไหน เมื่อไหร่ ยังไง 

สถานีรถไฟคุนหมิงค่ะ (คุนหมิงจ้าน)


ตัดสินใจหาที่พักที่ใจกลางเมืองค่ะ เพราะมันก็ควรจะเป็นแบบนั้นอยู๋แล้ว แต่เมืองนี้ใหญ่เอาการ ไม่ใช่เล่นๆเหมือนต้าหลี่ ลี่เจียง หรือแชงค่ะ 
เราตัดสินใจนั่งรถเมล์ออกจากสถานีเพื่อเข้าเมือง เบอร์ 2 นั่งไปเรื่อยๆ ชมวิวทิวทัศน์ไป (เลือกไปนั่งชั้น 2ของรถบัสอีกแล้วค่ะ คล้ายๆทัศนศึกษา ก็ว่ากันไป) 

ตรงไหนมันใจกลางเมืองล่ะเนี่ย ถ้าหากซื้อซิมแล้วเปิด กูเกิ้ลแมพก็คงไม่ต้อง ระเห็จระเหิรกันไปแบบนี้นะคะ แต่มันจะไม่มันส์ค่ะ แบบนี้แหล่ะสนุกดี มันต้องมีได้บ้างพลาดบ้าง ถ้าสบายตั้งแต่ต้นและแฮปปี้เอนดิ้งในตอนจบ คงไม่ใช่แบ็คแพ็คเกอร์ล่ะมั้งคะ ปายซื้อทัวร์ดีกว่า 

นั่งรถไป บอกพวกลุงๆว่าถ้าเจอคำนี้ ที่เขียนแบบนี้ 酒店(จิ่วเตี้ยน= โรงแรม) ให้บอกนะ แล้วเดี๋ยวเราลงเลย เอาย่านที่มีคำนี้เยอะๆน้า 

ซักแปปเจอละค่ะ ป้ายต่อไป จัดการลงเลย 

ไม่ง่ายงั้นค่ะ อีกป้ายมันไกลกับไอย่านมะกี๊มาก ไปลงที่ย่านที่โรงบาลเยอะๆซะแล่ว อุ้ยตาย (ใครเรียนอยู่คุนหมิงน่าจะทราบดีค่ะ ว่าย่านโรงบาลอยู่แถวไหน มันอยู่ เยื้องๆไปทาง ตะวันตกเฉียงเหนือของแผนที่ค่ะ ออกนอกเมืองไปแล้ววววว โอ้วว
 
ไม่เป็นไรค่ะ ยังไงเราก็นั่งสาย 2กลับเข้าเมืองไปเที่ยวได้ล่ะน่า


เดินหาโรงแรมค่า คราวนี้หายากจริงๆ  เพราะเป็นย่านโรง‘บาล พอเจอ ก็แพงเอามากๆเลย เมืองหลวงของหยูนหนานนี่เน๊อะ

โชคดีค่ะ มาเจอคำว่า 住宿 จู้สู้ เดาได้เลยค่ะมันเป็นที่พักแน่นอนแถมถูกกว่าโรงแรมแน่นอน100%(ความคิด ณ ตอนนั้น แต่มันเป็นจริงค่ะ) เป็นครั้งแรกที่เราจะไปพักที่แบบนี้ค่ะ

คำว่า 住宿 จริงๆ คำนี้ยังเรียนไม่ถึง อุอิ พูดด้วยความสัตย์จริงเนี่ยแหล่ะ แต่เดาเอา ว่าจู้ แปลว่า อยู่อาศัย ส่วนคำว่า สู้ตัวนี้ มาจาก 宿舍 สู้เช่อ หอพักนั่นเอง เก่งจริงๆเลยเรา ((ความจริงเปิดเผยเอาวันนี้แหล่ะ พวกพ่อก่ะลุงทั้งหลาย มองเห็นมาดเราเก่งๆอยู่หลายวัน จริงๆมันมั่วนิ่มมาตลอดเลย ฮ่าๆๆๆๆ เอาน่า มั่วๆกานไป ความรู้เท่าหางอึ่ง แต่อึ่งตัวนี้หางยาวนิ๊ดดดนึง อิอิ)) 

ต่อค่ะ 
เดินเข้าไปถาม ''เหมยหนี่ว ๆ'' มีห้องว่างป่าว เค้าบอกว่า''มี ''         ‘’เท่าไหร่อะ เรามีกัน 6คน อยากได้ 3ห้อง‘’  ((ก็พักดอม อะไรมากันเยอะแยะแล้ว พักส่วนตัวมั่งเน้อ อิอิ)) เค้าบอกว่า ห้อง ละ 68 หยวน  อชิตาลุกวาวก่อนถามย้ำ "หา 68 หยวนเองเหรอ" ก่อนจะหันหน้าไปแปลให้พวกลุงฟัง 
คือ ถูกมากอะ เราก็บอกว่าขอดูห้องหน่อย เค้าพาเดินไปดู ห้องโอเคม้ากๆ เลย 
แต่ภาพที่ถ่ายมา อยากถามพ่อว่าถ่ายอะไรง่ะ 

ได้หัวเตียงมานิดนึง ฮ่าๆๆๆๆ

ปลายเตียงนิดนึง 5555555555555

ห้องนี้มีข้อเสียคือ 
ไม่มีแอร์
ไม่มีส้วม สรุป เป็นห้อง shared bathroom ค่ะ ถึงถูก 

เหมยเวิ่นถี = ไม่มีปัญหาค่ะ สบายมาก  

เราตกลงเอา3 ห้อง 

จากนั้นจ่ายค่ามัดจำห้อง พรุ่งนี้เอาใบไปแลกเงินคือ อ้อลืมบอกค่ะ แต่ละโรงแรมเค้าให้จ่ายมัดจำด้วย จะ ร้อยหยวนสองร้อยหยวนก็ว่ากันไปแต่ละโรงแรมค่ะ อีกวันนึงก็ไปทุ่ยเฉียน(ขอเงินคืนค่ะ) โดยเอาใบมัดจำไปแลก

เข้าโปรแกรมกันได้แล้ว 
อยากไปเขาชีซานจังเลย มีอะไรน่ะหรือคะ เค้าบอกว่ามีประตูมังกรค่ะ ใครมาคุนหมิงแล้วไม่ได้ไปลอดประตูมังกรถือว่ามาไม่ถึงนะคะ 

ก็เดินออกไปหน้าปากซอย หาซื้อสเบียงกังติดตัว แล้วก็ได้โอกาสถามเค้าเลยไปเขาชีซานไปไง ก็คุนพี่ผู้ชายก่ะผู้หญิงเจ้าของร้านใจดีมากค่ะบอกให้เราว่าไปไง แต่สองคนนี้บอกวิธีไม่เหมือนกันค่ะ คนนึงบอกให้นั่งรถเข้าเมืองแล้วหารถต่อไป อีกคนบอกว่าขึ้นรถข้างซอยเนี้ยแหล่ะ ขึ้นรถเบอร์ C65 แล้วไปต่อรถเอาข้างหน้า  เป็นคุณๆ จะทำไงดีคะ คนท้องถิ่นสองคนพูดไม่เหมือนกันแฮะ 

ร้านนี้ขายของให้เราถูกมากค่ะ ใจดีด้วย 

เราตัดสินใจเดินไปซอยข้างๆ ยังไม่เห็นวี่แววรถว่าจะมา เลยถามคุณยายคนที่กำลังยืนรอรถเมล์ แกบอกว่าใช่ๆนั่ง C65 แล้วไปต่อรถเบอร์ 6 ไปเขาชีซานเลย โอ้ววววววววว พระเจ้า ขอบคุณค่ะที่ส่งยายมา แกใจดีมากแนะนำเราหลายอย่าง บอกว่าระวังเฉี่ยวโทว ด้วย (พวกลักเล็กขโมยน้อย) ค่ะ เก็บกระเป๋าดีดี  แถมบอกคนขับรถด้วยว่าเราอยากไปเขาชีซานแล้วถ้าจะต้องลงรถให้บอกเค้าด้วย คนที่นั่งข้างหน้าได้ยินยายพูดกับคนขับรถ เค้าก็ออกแนวอยากแจมค่ะ เห็นเราเป็นคนต่างชาติ 
คนนี้ค่ะ ใจดีมากๆเลย คุณพี่คนนี้ลงรถพร้อมเรา เค้าบอกทางเราว่าเราควรจะต่อรถอะไรที่ไหนยังไงต่อ แล้วเราได้โอกาสถามเกี่ยวกับ Bus Stationด้วย เพราะจะได้ซื้อตั๋วไปสิบสองปันนา


ต่อรถเบอร์ 6 แล้ว ถึงเขาเลยค่ะ 

มาอีกแล้วนายหน้า เห็นก็รุมเข้าใส่ๆ หยั่งกะจะสัมภาษณ์ดารา แต่ส่วนใหญ่ก็ตามเค้าไปอะนะ

เค้าเข้ามาถามว่าจะไปซีซานใช่ป่าว ไปรถก่ะเค้ามั้ย ค่ารถคนละ 10 หยวน ส่งถึง แถวๆประตูมังกรเลย เราก็ถามว่า ป้า แล้วไอสถานที่ที่ก่อนจะไปถึงเขาซีซานอะ เราก็ไม่ได้เที่ยวน่ะสิ เค้าบอกว่าไม่มีอะไรมากจะเดินมาเที่ยวขากลับก็ยังไง ถ้าขึ้นเมล์เขียวของที่นี่ 15หยวนเลยนา  

เมื่อเห็นว่าถูกกว่าไปตั้ง5หยวนอย่างนี้ มีหรือจะไม่ไป ฮ่าๆๆๆๆๆ

นั่งรถขึ้นเขามาไม่นานซัก 10-20 นาทีได้ รถก็มาส่งถึงตรงนี้ค่ะ

เห้ย มันมีที่ซื้อตั๋วตรงนี้ด้วย เริ่ม งง แต่ข้างทางที่นั่งขึ้นมาก็เป็นหมู่บ้าน บ้านคน อะไรแบบนี้นะคะ ส่งใส มาส่งหลังอุทยานป่าวเนี่ย ด้วยความที่คิดจีนเล่ห์เหลี่ยม อุบายเยอะค่ะ อะไรๆเราก็เหมาว่าเค้าไม่ดีหมดไว้ก่อน ฮ่าๆๆๆๆ แต่คนดีก็มีนะคะ ทั้งทริปเจอคนไม่ดีก็เยอะ เจอคนดีก็เยอะ แฟร์แล้วค่ะ

แล้วก็จ่ายค่าตั๋วซื้อบัตรเข้าไป คนละ 42 หยวนค่ะ ไม่แพงเลย   บัตรเข้าที่ไหนที่ต่ำกว่า 100 หยวนนี่ ทำเอาเรารู้สึกว่าจะได้เงินค่ามื้อเย็นเพิ่มขี้นมาเลยค่ะ ฮ่าๆๆ

มาเที่ยวต่อเลย

จุดแรก เข้าไปแล้วจะเจอ เขาหินน้อยค่ะ 
 
เรียงรายกันอยู่ทั่วบริเวณเลยค่ะ


ภาระกิจของเราวันนี้คือ ตามล่าหาประตูมังกรค่า (龙门 หลงเหมิน) ก็เดินไปตามลูกศรเลย

เดินมาเรื่อยๆ ก็จะเจอป้ายบอกทางเป็นระยะๆค่ะ 

ทิวทัศน์ข้างทาง มีพรรณไม้นานาชนิดเลยค่ะที่ขึ้นได้บนที่สูง อย่างพวกสน สังเกตดีดีจะเจอกุหลาบป่าด้วยนะ 


เพื่อยืนยันว่าเรามาอยู่ที่สูงบนยอดเขาจริง ข้างทางก็จะมีวิวเมืองจากมุมสูงติดตามเราไปตลอดทางเดินค่ะ ถ้าต้นไม้ไม่บังเอานะ


มาถึงศาลาที่พักที่นึงแล้วค่ะ เหนื่อยแว้วว ขอพักก่อนซักนิดนึง ไปดูหน่อยว่ามีอะไรน่าชม น่าถ่ายบ้าง

เจอแบบนี้เลยจัดรูปหมู่ไปซักดอกนึงเลยค่ะ ขอบคุณลุงหยัดนะคะ ชอบสละตัวเองไปเป็นตากล้องแล้วตัวเองก็ไม่ค่อยได้ถ่ายอะ ซึ้งน้ำใจจริงๆค่ะ รูปหมู เอ้ย หมู่ สวยๆ ส่วนใหญ่ ฝีมือแกทั้งนั้นค่ะ Big thanks เลย 

พาเดินเที่ยวต่อค่ะ



เป็นวิวทะเลสาบเตียนฉือค่ะ ทะเลสาบใหญ่และสำคัญมากเลยทีเดียว ที่หล่อเลี้ยงชาวคุนหมิงตั้งแต่อดีตจวบจนทุกวันนี้ และยังทำให้คุนหมิงมีอากาศแบบฤดูใบไม้ผลิเกือบตลอดทั้งปีด้วย ว้าวๆๆๆ



เห็นลุงหยัดไปยืนตรงนั้น ทุกคนเลย เล็งเป้าแล้วค่ะ เดี๋ยวตามไป อิอิ

(( เอ เราบรรยาย ละเอียดไปป่าวคะ ถ้ามันเยิ่นเย้อ เกินไป ขออภัยด้วยนะคะ เป็นรีวิวแบ็คแพ็คแรกที่เขียนอ่า นอกนั้นเคยแบ็คแพ็คแล้วเขียนไว้อ่านเองเฉยๆ มันอารมณ์ประมาณนี้เลย แต่ถ้ายังไม่เบื่อก็ติดตามกันต่อน้า ขอบคุณค่า ))

ไปยืนมาแล้ว ถ้าหากใครเป็นโรค อโครโฟเบีย หรือ โรคกลัวความสูงก็อาจจะฉี่เล็ดได้นะ เพราะ ด้านหลัง มันไม่มีฉากอะไรกั้นเลย แล้วมันก็เป็นเหวดีดีนี่เอง 



รูปนี้ ยืนถ่ายบนก้อนหินที่เรายืนอยู่ค่ะ พลาดตกลงไปซี้แหง๋แก๋แน่เลย 



สี่หนุ่มบอยแบนด์ ............ โปรดตั้งชื่อวง และอัลบัมของเค้า ...

ปะๆ เดินๆกันต่อ 

อุ้ยมาเจอคุณยายคนนึงค่ะ เค้าท่าทางน่าสงสารมากเลย ทุกคนก็บอกว่าช่วยซื้อน้ำแกเหอะ ไอเราขอขนมด้วย ที่รู้ว่าเค้าตาบอดเพราะตอนเราถามว่า ขนมนี่กี่บาท แกไม่รู้ค่ะว่าขนมอะไรมันมีเป็นซองๆหลายแบบ เราเลยต้องหยิบขนมใส่มือแกแล้วถามว่าอันนี้กี่บาท แล้วพวกเราก็ตั้งใจจะจ่ายเงินเกินแกนะ แกถามว่าแบงค์ไร พวกเราบอกแบงค์ 5หยวน แกรีบหยิบเงินมาทอนค่ะ พวกยืนกรานนะ บอกว่าไม่เอาๆ เพราะสงสารอ่า ภูเขาก็สูงขนาดนี้กว่าจะเดินจากประตูรั้วขายบัตรเข้ามา(เออ ยายแกเข้ามาได้ไงว้า) แถมยังตาบอดอีก เดินไงอะ แต่แกไม่ยอมให้เราเอาเงินให้นะ สุดยอดมากๆเลยค่ะ 



เดินมาเรื่อยๆค่ะ โค้งซ้ายโค้งขวา ลงล่าง จนมาเจอกับ

โอ้ว ใกล้กับประตูมังกรเข้าทุกทีๆแล้ว 

ระหว่างทริปค่ะ คล้ายๆกับเราเป็นผู้ปลุกระดมคนอื่นๆค่ะ อย่างเช่นว่า วันนี้นะ เราจะไปพิชิตเขาหิมะมังกรหยก แค่ชื่อก็กินขาดแล้ว ทุกคนก็ว้าวๆๆ มีอารมณ์ร่วม ตื่นเต้นๆ อย่างวันนี้ วันนี้เราจะไปตามล่าหาประตูมังกรกัน คือไอคนเก็บข้อมูลมันก็รู้อยู่ก่อนแล้วว่ารูปร่างลักษณะมันเป็นไง เหลือแต่ไปสูดเก็บเอาบรรยากาศรอบๆแล้วก็ ไปมองให้มันมาเติมเต็มภาพขาวดำที่มันอยู่ในหัว ไอเราก็ชอบพูดให้มันดูว่าอลังการณ์งานสร้าง งุ้นงี้ ฮ่าๆๆ เดี๋ยวเจอประตูมังกรแล้วทุกคนสตั้นไป 3 วิ โอเค ลอดๆๆ ประตู   อะๆ จับลูกแก้ว ฮ่าๆๆๆๆๆ แต่มันสนุกตรงที่ว่า เราได้เดินมาร่วมกัน กว่าจะเจอของจริง กว่าจะเดินถึง  มันไม่เหมือนว่า เราไกด์เค้ามาแล้วเราจะรู้จะเห็นทุกอย่าง เราแค่เก็บข้อมูลว่าอะไรอยู่ตรงไหน ชื่ออะไร แต่ยังไงบทสรุปคือ มันสนุกมากค่ะและยินดีมากๆที่ได้มาลีดพวกลุงๆน้าๆมาจนถึงที่นี่ได้

คือยังไม่จบตอนนะคะ ยังมีต่อ ตอน7 โม้ไปก่อน ฮ่าๆๆๆ พูดยังกะจะกล่าวปิดประชุมซะ 




ไม่มีอะไรจะชัดเจนไปกว่านี้อีกแล้ว ฮาๆๆ

เอาล่ะ เจอแล้วประตูมังกร กว่าจะเข้าคิวไปถ่ายรูปได้ จุดๆนี้คนเยอะมาก
เนื่องจาก ที่แห่งนี้มันมีตำนานค่ะ

เมื่อก่อนที่จะสร้างประตูมังกร มันมีแม่น้ำและก็มีฝูงปลามากมายแหวกว่ายอยู่ที่นี่ ฝูงปลานี้ก็กำลังจะย้ายฐานไปที่อื่นแต่สภาพน้ำที่จะอยู่อาศัยมันไม่เวิร์คก็อยากจะว่ายทวนกลับมาที่เก่าแล้วก็ต้องผ่านประตูมังกรนี้ไป แล้วหากว่าใครกระโดดข้ามผ่านประตูนี้ไปได้จากปลาจะได้เป็นมังกร ... อูว หรือถ้าแค่ผ่านไปได้เฉยๆก็เป็นปลาตาดำๆเหมือนเดิม เรื่องนี้เปรียบเทียบถึงคนจีนที่มีความพยายามเหมือนปลาที่อยากเป็นมังกร 

จากปลา มันเหมือนอัพสกิลร้อยเท่าพันเท่าถึงจะได้เป็น มังกร แสดงถึงความตั้งใจและความเพียร จึงมีเรื่องเล่าขานกันว่า ถ้าได้มาลอดประตูมังกรนี้แตะลูกแก้วแล้วอธิฐาน แล้วจะค้าขาย ร่ำรวยได้ถึงร้อยเท่าพันเท่า (ถ้าเพียรพยายามเองนะจ๊ะ) พวกเราก็จัดกันทุกคนเลยค่ะ  

คนเสื้อสีฟ้าตรงกลาง เค้าเป็นคนจีนแบ็คแพ็คมาเที่ยวเอง  เค้าเดินตามเรามา พอเราถ่ายจุดนี้เสร็จ เค้าก็ขอให่้เราช่วยถ่ายให้ เราเลยชวนเค้ามาด้วยเลย จนถึงประตูมังกร ฮ่าๆๆ

ภาระกิจวันนี้สำเร็จแล้วเดินต่อค่ะ 


เจอจุดขายของ ไม่สนหรอกค่ะ แต่มีจุดนึงสนมากๆ แล้วไปใช้บริการซื้อเค้าด้วย ตรงนี้เลย

พี่ผู้ชายเสื้อเขียว เค้าจะวาดชื่อเราตามสั่งค่ะ ชื่อคนจีนจะเป็นขีดๆ มาผสมกันใช่ปะคะ เค้าก็วาดเป็นภาพค่ะ แล้วก็พร่ำพรรณาไปของแก นก ต้น ไม่ ภูเขา อะไรทำนองนี้ 

อชิรญาณ์ไม่พลาดแน่ๆ

ใครมองออกบ้าง 


เป็นชื่อจีนค่ะ 马微微


คุณอดุลย์ก็เอากะเค้าด้วย สองใบ สองร้อยบาทค่ะ

ลงเขากันเหอะ เหนื่อยแล้ว 

ต้องไปซื้อตั๋วรถไปสิบสองปันนาค่ะ 

แต่ มีแพลนเสริมค่ะ ไปวัดหยวนทง .... คืออะไรมันน่าไป คนคนนี้จะพาไปหมดค่ะ  

อ้อ ตอนลงเขา ลงไงรู้ไม๊คะ คือ ก็เดินมากันทั้งวันจนเหนื่อยๆมากๆ มองไปเห็นรถกอล์ฟของอุทยานจอดอยู่ ก็เข้าไปสอบถามว่าไปส่งถึงไหน เท่าไหร่ เค้าบอกว่า ขับไปส่งถึงแค่ ที่กระเช้าใหญ่แล้วหลังจากนั้นต้องนั่งรถเมล์เขียวลงเขา 15 หยวนค่ะ ..... อืมขามาป้านายหน้าบอกมา 10 แล้วไม่บอกนี่ขากลับกลับไง ตอนแรกกะเดินกันค่ะ แต่ไม่ไหวจริงๆ อุทยานของเค้าไม่เหมือนสวนหลวงร.9 บ้านเรา เอาแบบเดินจนหมดแรงเลย

สรุปนั่งรถเมล์เขียวลงเขา แล้วไปเห็นป้ายด้านล่าง 
ขึ้นเขาอุทยาน ไปขาเดียว 15 
ไปกลับ 25 อืมม เท่ากัน โอเค ให้อภัย ถ้ามันแพงกว่านี้จะไปหาป้าแล้วขอตังคืน 

จุดขึ้นรถเมล์กลับเมืองคือจุดเดียวก่ะที่มาลงค่ะรถเมล์เบอร์ 6แล้ว สังเกตจุดที่เราลงเปลี่ยนรถเป็น C65 จะที่พักเรา
แต่เราจะไปวัดหยวนทง เราเลยนั่งสุดสายของรถเมล์สายหกไป สรุปเค้าไปจอดที่สถานีจอดรถบัส 

แล้วก็ถามเจ้าหน้าที่เค้าบอกว่า นั่งเบอร์ 101 ผ่านวัดหยวนทง โอเค เยี่ยมไปเลย หยวนเดียวค่ะ

ไปนอนก่อนนะคะ พรุ่งนี้มาต่อ ไม่ไหวแล้ว  ฝันดีค่า

ไปถึงวัด วัดปิดแล้วค่ะ  โอะ เค้าบอกว่าปิด 5 โมง ถ้าเธอมาซัก 10-20 ก่อนห้าโมงก็จะเปิดให้เข้าอยู่หรอก เสียดายมากค่ะ 

หลังจากนั้นก็ไปหาซื้อตั๋วรถไปจิ่งหง หรือ สิบสองปันนาค่ะ 

ตรงที่เราไปซื้อตั๋วรถ ไม่ใช่สถานีรถบัสค่ะ มันอยู่ไกลเลยซื้อผ่านเอเจนซี่ใกล้ๆสถานีรถไฟ ราคาแพงแล้วก็เค้าไปส่งส่วนตั๋วเลย เหมือนจ้างรถก่ะคนขับอีกทีแล้วให้พวกเราอัดกันเป็นปลากระป๋องค่ะ แย่ๆมากๆ นึกว่าทั้งคันจะมีแค่พวกเรา 6คน แต่มีคนจีน เพิ่มมาอีก2 คน ตอนหลังทราบว่าเค้าเป็นดร. กับแฟนเค้าเป็นคนขายเสื้อผ้าที่หูหนาน ตอนนั่งในรถก็คุยกันไปหลับไป หลับได้มั่งไม่ได้มั่ง 

อ่อ ค่าตั๋วโดนไป 240หยวน ต่อคนค่ะ

ซื้อตั๋วเสร็จ กลับที่พักเลยค่ะ แพลนตั้งแต่เช้าแล้วว่า ตอนเย็นๆจะมากินร้านอาหารหน้าปากซอยที่พัก เพราะเค้าโชว์ผัก อะไรได้น่ากินมาก
แต่พอกลับไปดึกนิดนึงแล้วประมาณ สามทุ่มได้ร้านปิดแล้วค่ะแต่ยังเหลืออีกร้านนึง 

ขวามือนั่นยำรากไม้อะไรซักอย่าง ลุงหยัดที่กินมังสวิรัติลองสั่งมากิน 

ร้านนี้อาหารรสชาติไม่ได้เรื่องเลยนะคะ   ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ 

ทานเสร็จเดินเข้าที่พัก พรุ่งนี้มีนัดไปสวนหินค่ะ